ارزیابی این نوشته

pand e doost

ارسال Friday 25 December 2009 در 03:47AM توسط baharaaneh

ای شب آشفتۀ بیدار ز بیداد منال
ای که رنجیده ز عالم به شبانگاه منال
ای که فریاد دلت بر لب تفدیده تو خشکیده
جرعه ای نوش به جان از لب یار و ز تب و تاب منال

درد دنیا اگرت سینه شکافد فبها
سینه بشکافته در محفل غیران فبها

دوست گر چهره بپوشاند و خنجر گیرد
بنگرش یاغی و سر بر لب خنجر منشین
چشم گر تاب نگاه صحنه پردازی ندارد
دل خونین به تماشاگه این صحنه مشین

هر چراغی که ز بام فلک آویزان است
آتشی دانش و جان در قدم طور مده
نارفیقان در کمینند به هر گوش و کنار
جان خود دریاب و آن را طعمه کرکس مده

نقشها بازی کند بازیگر زال فلک
دیده پر کن اندکی دل را به بازی اش مده

آشنا ، بیگانه چون گردد به زهر آگین شود
زهر را بر لب منه ، بیگانه را بیگانه شو

سفره دل را به پیش بدفریبان وا مکن
شمع جان هستی بده ، بر گرد خود پروانه شو

سینه ها گر پر ز کینه ، خالی از مهر و وفاست
مهربانی پیشه کن تو ، کینه را بیگانه شو

ز نامردمی های یاران منال و مسوز
که بازار نامردمی برنیافتد به روز

گرت دشمن است ابله و کینه توز
به دانش گذر کن ز خشم ، هستی ات را مسوز

گر محبت را نداند قدر ، نامرد
بزن بر طبل بی عاری چو بیدرد

که این افسردگان بس بینوایند
مکن پندارت آشفته به این وهم

06-1-6
مریم