ترامپ برجام را پاره کرد!

[hooshdaran3]

در اصل توسط صبح نوشته شده است

گفتم که ، روضۀ ریا و سوء استفاده از دین نخون! من این رو میشناسم و سراغش دارم و نفیش نمی کنم ولی مقصود من منظور اصلی دین هست، و همون که داره به دین عمل میکنه و خوب صراحتا رهبر این کشور، یکی از اون افراد هست. افرادی در سپاه من از نزدیک میشناسم که اینگونه هستن. و این معدود افراد در این برهوت بسیار پرارزش هستند. گرفتن قدرت از اینها مساوی است با سقوط هر چه پرسرعت تر ایران و از هم پاشیدن سریعترش.
حالا این «مؤلفه» هم خیلی مطلق نیست، در هر فردی مقداری از این خصلت ممکنه وجود داشته باشه که اون هم ارزش خودش رو داره. ممکنه بعد از این افراد آدم‌های سفله‌ای مثل بن‌سلمان سعودی حاکم باشن که هیچ رابطه‌ای با انسانیت فرهنگ و بوم ما نداشته باشن. و الزاما این مقوله عنوان دینی نداره چون در موازات دین این مسائل مساوی با اصول آدم زیستن و انسان زیستن هست. چیزی که اروپا داره، چین داره ، مردم روسیه اون رو به خوبی میشناسن اما از مردم خاورمیانه گرفته میشه تا هیچ احترام و شأنی برای خودشون قائل نباشن تا به میل استعمارگرها تغییر کنن. ما به طور شگفت انگیزی داریم به بهانۀ دشمنی با جمهوری اسلامی و وضعیتی که اصولا دشمن برای اقتصاد ما به بار آورده، شرف و موجودیت تمدنی خودمون رو می‌فروشیم.

حالا گیریم که حکومت قابل اصلاح نباشه. خوب بعد چی؟ حکومت بعدی قابل اصلاحه؟ حکومت جمهوری دمکراتیک ایرانی در ضمن رابطه با اسرائیل و آمریکا، دیگه توش آقازاده و اختلاس‌گر نیست؟
به این هرگز فکر کردی که حکومت بعدی می‌تونه قوز بالاقوز باشه؟ و چیزی فاجعه که ما رو به عمق تاریخ سیاه استعمار و جنگ و تجزیه ببره؟
آیا ندیدی که الآن مهم‌ترین تکیه‌گاه غرب برای حکومت در ایران «مجاهدین خلق» هستن و اگر کاملا حکومت رو بعد از سقوط فرضی جمهوری اسلامی به اینها نسپرن، لااقل اینها یک بخش اعظمی از قدرت خواهند بود؟ م
آیا لاسیدن بن سلمان با مجاهدین‌خلق رو ندیدی، و نمی‌دونی که چه خواب‌هائی برای ایران می‌بینن؟
فقط یک لحظه تصوّر کنید این خواب‌ها تعبیر بشه و «مریم رجوی» یکی از رجال سیاسی مملکت شما باشه!
آیا ندیدی که بولتون که مسئول مستقیم سیاست‌های آمریکا در ایران هست، در بین مجاهدین خلق وعده می‌ده که تا 2019 دیگه ما جمهوری اسلامی نداریم؟

شما اعتراضت رو داری، اعتراض و امیالت هم به حق هست. اما اعتراض شما فقط یک مرحله از پیشرفت این نیروهای خارجی محسوب میشه که میخوان روی ایران تسلط پیدا کنن! خیلی مهمه که این اعتراض، ابزار اینها واقع نشه! پس میشه محافظه کار تر بود و به اندک نیروهائی که می‌تونن وضع رو بهتر کنن، تکیۀ بیشتری کرد.

یعنی محبت و خدمت به مردم برای این نیروهای خدوم انقدر سخته که این طوری توجیه کنید؟

[صبح]

یادداشت/ مهدی فضائلی

مراقبت توامان از انسجام ملی و حافظه تاریخی

امروز زمان مناسبی برای تسویه حساب‌های سیاسی و یافتن مقصر نیست؛ در عین حال باید مراقب حافظه تاریخی ملت به‌عنوان سرمایه‌ای که گران به‌دست آمده باشیم تا عده‌ای برای تحریف واقعیت‌ها فرصت پیدا نکنند.


به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس «مهدی فضائلی» کارشناس ارشد رسانه در یادداشتی نوشت:
واقعیت این است که در شرایط کنونی صلاح و خیر کشور پرهیز از اختلاف است و زمان سردادن فریاد یکپارچه علیه آمریکاست.
امروز زمان مناسبی برای تسویه حساب‌های سیاسی و یافتن مقصر نیست؛ در عین حال باید مراقب حافظه تاریخی ملت به‌عنوان سرمایه‌ای که گران به‌دست آمده باشیم تا عده‌ای برای تحریف واقعیت‌ها فرصت پیدا نکنند.
«حافظه جمعی» که گاه آن را «حافظه تاریخی» هم می‌گویند، تجلی گذشته مشترکی است که گروه یا جماعتی را به گونه‌ای به یکدیگر پیوند می‌دهد و موجب انسجام و به هم پیوستگی آنها می‌شود. حافظه تاریخی، پهنه گسترده‌ای را در بر می‌گیرد که می‌تواند شامل رویدادهای تاریخی دیرپا یا گذرا باشد.
برخی بر این باورند که حافظه تاریخی ما ایرانیان ضعیف است؛ یعنی از حوادث تاریخی خودمان هم درس نمی‌آموزیم و عبرت نمی‌گیریم چه برسد از تاریخ و تجربه ملت‌های دیگر و البته برخی هم این گزاره را ناروا می‌دانند.
امروز یکی از مقاطعی است که این حافظه که زمان زیادی هم از آن نمی‌گذرد و صرفا یک سابقه است و نه تاریخ، دارد دستخوش سوءبرداشت و گاهی تحریف عامدانه می‌شود!
برجام عنوانی است که طی چند سال اخیر جزو پر استعمال‌ترین واژه‌ها بوده است. عنوانی که در ادامه مذاکرات هسته‌ای با 1+5 پایش به زندگی ما ایرانی‌ها بیش از آن شش کشور طرف مقابل باز شد!
مذاکراتی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و با پیشنهاد دکتر روحانی برای اولین بار به‌طور مستقیم و رسمی با آمریکایی‌ها آغاز شد. مذاکراتی که مسئول مستقیم آن وزیر خارجه دولت یازدهم و تمام اعضای تیم مذاکره‌کننده مستقیم یا غیر‌مستقیم منصوب آقای روحانی بودند. مذاکراتی که سرانجام به «برنامه جامع اقدام مشترک» یا همان «برجام» منجر شد و باز هم پرمبالغه ترین تعابیر در باره آن از جمله «آفتاب تابان» از سوی آقای روحانی به‌کار برده شد!
برجام؛ به عنوان مهم‌ترین دستاورد دولت یازدهم شناخته شد و رئیس این دولت در چهارمین کنفرانس خبری خود در سال 93 با صراحت مسئولیت آن را به عهده گرفت.
برجام؛ آنقدر برای جناب روحانی ارزشمند بود و البته همچنان هم هست، که تندترین تعابیر از زبان ایشان نثار منتقدان آن شد!
اما رهبری؛
رهبری به رغم مخالفت مبنایی و مستدل با مذاکره با آمریکا با هدف رفع تحریم‌ها و به رسمیت شناخته شدن فعالیت‌های هسته‌ای کشور و با توجه به مصالح گوناگون از جمله وعده آقای روحانی در حین رقابت‌های انتخاباتی سال 92 مبنی بر گردش توامان چرخ اقتصاد و سانتریفیوژ، اعتماد مردم به وعده ایشان و فضای حاکم بر افکار عمومی داخل و خارج کشور و تلقی لجبازی نظام برای حل این مساله،با انجام مذاکرات موافقت کردند و در طول این مذاکرات تا رسیدن به توافق برجام و روند اجرایی شدن آن، به رغم بی‌اعتمادی کامل به طرف اصلی مذاکرات یعنی آمریکا،ضمن حمایت بی دریغ از مذاکره کنندگان تمام تلاش خود را در جهت حداکثری کردن منافع این مذاکرات و به حداقل رساندن خسارات آن به‌کار گرفتند؛ تلاشی که به دلایل مختلف از جمله تعجیل دولت در به نتیجه رساندن مذاکرات،اعتماد به طرف آمریکایی، بی‌دقتی در تنظیم متن برجام و نفوذ سرویس‌های جاسوسی دشمن در تیم مذاکره‌کننده و البته پیش و بیش از همه فریبکاری آمریکا به همه هدف خود نرسید و سرانجام هم رهبری به‌صورت مشروط برجام را تائید کردند.
با توجه به آنچه گذشت، شاید بتوان گفت، برجام پروژه نظام بود که دولت یازدهم به رغم تلاش فراوان خوب از عهده آن برنیامد!
حال به رغم همه آنچه گذشت که تنها خلاصه‌ای بود ازیک پرونده مفصل، عده‌ای آگاهانه و با نیات ناصواب و برخی هم احیانا از سر غفلت می‌کوشند مسئولیت برجام را که متأسفانه نافرجام‌بودنش هر روز آشکارتر می‌شود متوجه رهبری نظام کنند. در پایان ضمن ابراز ناخشنودی از آنچه پیش آمده، مجددا یادآوری و تاکید بر این نکته ضروری است که امروز وقت انسجام و همدلی در برابر دشمن و مراقبت از کید و مکر پایان‌ناپذیر اوست.
*انتشار همزمان در روزنامه «جام جم»

[hooshdaran3]

ضمنا در مورد انتخابات و نظارت استصوابی:
مسلمه که دموکراسی آفت‌پذیره. به راحتی میشه توش دخالت کرد.

خود ترامپ با رای عامه انتخاب نشد که در این صورت رای هیلاری کلینتون بالاتر بود.
پس لزوم نظارت بر انتخابات مسلمه.
منتها متاسفانه در ایران فعلی این (مشتمل؟!) شده بر نظارت بر انتخاب شوندگان، و این چیزی بود که مورد اعتراض مرحوم منتظری (رض) بود.

[ناقد]

روسیه و برجام
این روزها کمتر از نقش و مواضع روسیه در باره لغو برجام سخن گفته می شود. یادداشتی از یکی از دوستان تحلیلگر دیدم که به تبیین مواضع و عملکرد روسیه (و نیز چین) نسبت به برجام پرداخته و به وضعیت سوریه هم اشاراتی دارد:

رئیس‌جمهور روسیه در طول چهار سال گذشته به اندازه تمام رهبران شوروی در طول هفت دهه گذشته به تهران سفر کرده و یا در مسکو با مقامات عالی‌رتبه ایرانی دیدار داشته است. او در دو سفری که به تهران داشت به دیدار رهبر انقلاب رفت تا سیاست‌های کلی در مورد آینده روابط دو کشور مورد کنکاش قرار بگیرد. اما چه شد که ولادیمیر پوتین اینگونه دوستدار ایران شد و به همراه ترکیه نشست‌های پی‌درپی آستانه و دیدارهای سه‌جانبه سران به همراه ترکیه به شکل مرتب برگزار شد؟ این همان سوالی است که پاسخش از خیلی وقت پیش مشخص بود اما جریان رسانه‌ای حاکم بر کشور هیچ‌وقت نخواست یا جرات نکرد به صورت شفاف به مردم آن را اعلام کند.

واقعیت آن است که امضای توافق هسته‌ای که امضای طرف امریکایی نیز پای آن بود، باعث وحشت در پکن و مسکو شد. رئیس جمهور چین همان اوائل راهی تهران شد و فکر می‌کرد در تهران گوشت تقسیم می‌کنند. روس‌ها از ترس افتادن ایران در دامان غرب و امریکا دستپاچه شده و به سرعت طرح دوستی با ایران را ریخته و منتظر آینده ماندند. طرحی که هدف آن فقط دور کردن ایران از غرب به‌ویژه امریکا بود. تشکیل اتاق مشترک عملیات در سوریه نیز دقیقا با هدف مقابله با امریکا صورت گرفت و روس‌ها هزینه سنگینی برای حمایت از نیروهایشان در سوریه کردند تا ایران را در مقابله با امریکا در کنار خود نگه دارند. در مذاکرات دوجانبه در تهران و مسکو گشاده‌دست برخورد کرده و می‌گفتند از شیر گنجشک تا جان آدمیزاد را می‌توانند از روسیه خرید کنند، چرا که ترس داشتند ایران برای همیشه از چنگ‌شان فرار کند.

ولادیمیر پوتین با سردار سلیمانی نشست و نقشه جنگ با تروریسم در سوریه را کشید، آسمان و فرودگاه‌های ایران را در اختیار گرفت تا تروریست‌هایی را که جام جهانی 2018 را تهدید می‌کردند، سرکوب کند، ایران پل پیروزی برای روس‌ها شد تا بتوانند با امریکا و اروپا بر سر اوکراین و شبه‌جزیره کریمه لاس بزنند، چانه‌زنی کنند و اگر هم شد، توافقی صورت بگیرد. ایران ده‌ها هزار نیروی رزمی به سوریه اعزام کرد تا گوشت دم توپ باشند و روس‌ها هوای آسمان را داشته باشند، اما در بزنگاه هیچ وقت روس‌ها حاضر نبودند. آن روزها این مطالب را نمی‌نوشتم چون قرار نبود که در جنگی که هنوز تکلیفش مشخص نشده ما نامردی کنیم، در حالی که نامردی روس‌ها بعینه مشخص بود. در حملات رژیم صهیونیستی هیچ وقت مردانه رفتار نکردند، اما در حمله موشکی امریکا چون پای منافع و حیثیت خودشان در میان بود، آواکس‌هایشان مدام در آسمان بود.

برجام که توسط ترامپ پاره شد، پوتین نفس راحتی کشید، دیگر چیزی نمی‌توانست میان ایران و امریکا پل بزند، دیدارهایی که به بهانه برجام برگزار می‌شد هم در کار نبود. پوتین تنها یک شب بعد بنیامین نتانیاهو را به حضور پذیرفت تا با او ودکای اعلای روسی را به افتخار نابودی برجام بزند و فردا هم در رژه پیروزی دوش به دوش او راه برود، چرا که اگر نبود نتانیاهو و لابی صهیونیست‌ها، ترامپ هم برجام را پاره نمی‌کرد. هر چند نتانیاهو درخواست میانجی‌گری کرده بود تا ایران پاسخ حملات موشکی را ندهد، اما مقاومت خیلی‌ سریع‌تر اقدام کرد. روس‌ها فکر می‌کنند از این‌ به بعد ایران مانند موش در میان پنجه‌های آنها قرار دارد، از غرب رانده و از چین مانده، چاره‌ای جز نگاه به خرس شمالی ندارند. بنابراین از ایران می‌خواهند که در برجام امتیاز دهد، نیروهایش را از سوریه خارج کند، به امریکا چراغ سبز نشان می‌دهند که می‌تواند به ایران حمله کند... و اینجا ما هستیم که دوباره بازی خورده‌ایم.

بنده بر آن نیستیم تا در این مورد سیاهنمایی کرده و به قولی غلو کنم، اما واقعیت‌ها بسیار عینی‌تر و شفاف‌تر از آن چیزی است که ما بخواهیم در مورد آن صحبت کنیم. روس‌ها حالا سوریه را برای خودشان می‌خواهند. به ترامپ پیام می‌دهند که اگر شما نتوانستید ایران را از سوریه خارج کنید، ما از آنها می‌خواهیم که خارج شوند و اگر نشدند، راهش را می‌دانیم. این پیام‌هایی است که مرتب از تلگرافخانه کرملین در مسکو و ویلای پوتین در سوچی به دنیا مخابره می‌شود و در کشور هم کسی تاکنون واکنش مناسبی به آن نشان نداده است. مانند بسیاری دیگر که می‌گویند همه چیز را دادیم به روس‌ها نیستم، ما هنوز چیزی به روس‌ها نداده‌ایم اما اگر دقت نکنیم، چاره‌ای نداریم که دوباره تخم‌مرغ‌هایمان را در سبد شرقی بگذاریم، این بی‌چارگی و درماندگی آفت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. حواسمان باشد که باید از منافع ملی خودمان دفاع کنیم.

[ناقد]

البته دوست تحلیلگرمان یادش رفته یا نخواسته در کنار پوتین و نتانیاهو، ذکری از دلواپس های داخلی خودمان ببرد که از روز اول به مخالفت با برجام برخاسته و برای ملغی شدنش له له می زدند.
در هر حال نکات دقیق و عمیقی را مطرح کرده که متاسفانه از دید بسیاری از کارشناسان داخلی و اصحاب رسانه دور مانده یا شاید هم قصد تجاهل آن را دارند.
با افراطیان و کیهانیان اما بحثی نیست، زیرا بنظر می رسد به رغم شعارهای پرطمطراق عزت و استقلال، نقش جاده صاف کن ابرقدرت شرق را بازی می کنند. مدام از توطئه های غرب سخن می گویند، اما به راحتی در دام توطئه ها و باجگیری های شرق می افتند!

در هر حال برجام نقش کاتالیزور را داشت تا ما بتوانیم با غرب و شرق تعامل داشته و در روابط خارجی خود با حفظ عزت و استقلال، توازن ایجاد کنیم. اکنون ترامپ کاری کرد که ما دوباره به انزوای سابق برگشته و نه تنها فشار و تحریم غرب را باید تحمل کنیم، بلکه باید به خرس قطبی و اژدهای زرد هم باج بدهیم!
آیا می شود کسی مدعی عزت و اقتدار و استقلال و منافع کشور باشد، اما از این نکات بدیهی که اتفاقا تجربه آن را هم داریم، غافل باشد؟

[ناقد]

شروط 12 گانه جدید آمریکا برای ج اا که می توان از آن به عنوان برجام مورد نظر ترامپ تعبیر کرد در چهار محور اساسی خلاصه می شود:
1- تعطیلی کامل هسته ای و پایان برنامه های موشکی ایران و انهدام ذخایر موشکی این کشور
2- توقف حمایت ایران از تروریسم که منظور از آن تامین مالی حزب الله در لبنان، جهاد اسلامی و حماس در فلسطین و حشد الشعبی در عراق است.
3- توقف دخالت ایران در درگیری های خاورمیانه که فلسطین در درجه اول بوده و لبنان، سوریه و عراق و افعانستان نیز در درجه بعدی قرار دارند.
4- عقب نشینی کامل ایران از سوریه و پایان دادن به حضور نظامی خود در این کشور

این شروط فراتر از بحث هسته ای و در واقع برای تهی کردن ایران از ماهیت انقلابی خود است.
قطعا واکنش ج اا به این شروط منفی و شدیداللحن است. طبعا آمریکا هم به تشدید تحریم ها روی می آورد.
اما در ادامه باید دید سیاست و راهبرد ما چیست؟ آیا به مقاومت ادامه می دهیم یا این که با بحرانی شدن وضعیت اقتصاد و اعتراضات مردمی، نرمش قهرمانانه تازه ای از راه می رسد؟

[ناقد]

راهبرد داخلی مهم رهبر انقلاب در شرایط فعلی نسبت به برجام:
عناصر سیاسی، مدیریتی و مطبوعاتی از سرزنش یکدیگر درباره برجام پرهیز کنند. نقد صحیح، منصفانه و عاقلانه ایراد ندارد و مسئولان هم باید به آنها توجه کنند اما اهانت، هتک حرمت، اتهام و ایجاد دو قطبی بر سر برجام نباید صورت گیرد و وحدت و همزبانی نباید نقض شود...

[ناقد]

راهبرد جدید آمریکا در قبال ج اا اعمال فشار همه جانبه با ابزار "تحریم" است.
وقتی تحریم ها تشدید شود وضعیت اقتصادی دچار وخامت می شود و به تدریج موجب نارضایتی مردم می شود.
هدف ترامپ این است که نظام میان داخل و خارج یکی را انتخاب کند: یا استکبارستیزی را ادامه دهد و یا به خواست مردم جواب دهد و با سازش و عقب نشینی سعی کند وضعیت اقتصادی بدتر از این نشود.

قطعا هر دو انتخاب برای ج اا سخت است:
1) ادامه مقاومت موجب تشدید فشارها و تحریم ها می شود و بستر نارضایتی و چه بسا شورش و فروپاشی فراهم می شود.
2) سازش و عقب نشینی هم به معنای پس گرفتن شعارهای انقلابی است که نظام به مدت 40 سال بر آن ایستادگی کرده است.
سوال این است که آیا راه سومی هم وجود دارد؟ اگر وجود دارد این راه چیست؟
اگر هم وجود ندارد ج اا به سمت کدام گزینه خواهد رفت؟ ادامه مقاومت با کمک مردم و به زانو درآمدن شیطان بزرگ (که ادبیات رسمی نظام آن را ترویج می کند) یا نرمش قهرمانانه تازه و چه بسا نوشیدن جام زهر جدید (که آمریکایی ها آن را پیش بینی کرده اند)؟

[ناقد]

آنچه مسلم‌است تشدید تحریم ها توسط آمریکا با هدف براندازی جمهوری اسلامی‌ست، اما متاسفانه به نظر میرسد این تهدیدها تا امروز از سوی برخی مسئولان جدی گرفته نشده و گویا هنوز ترامپ را باور ندارند. منبع محرک اقتصاد ایران و درآمد اصلی حاکمیت حاصل از فروش نفت است که با حضور ترامپ بزودی این راه در مقابل مسولین ما بسته میشود . باید بپذیریم از بعد از انقلاب تاکنون هیچ رئیس‌ جمهور آمریکا اینگونه مواضع خصمانه‌ای نسبت به ایران نداشته و از سویی ایران هم هیچوقت تا به این اندازه به درآمد نفت وابسته نبوده و این نکته را ترامپ هم میداند . نظام اگر می‌خواهد در قدرت بماند باید نسبت به سیاست‌هایی که باعث بی‌اعتمادی عمومی اکثریت مردم به ساختار کل حکومت شده تجدید نظر کند چون بدون اعتماد و پشتوانۀ مردم عبور از گرداب پیش رو اگر محال نباشد احتمالش ضیف است.
یک نوجوان خودروی میلیاردی سوار میشود و از رانت درآمد میلیاردی دارد اما عده‌ای در صف فروش کلیه و عده‌ای محتاج نان شب هستند و این فرصت مغتنمی در مقابل دشمنان است تا با اغتشاش و آشوب در داخل بتوانند از این سناریو استفاده کرده و به اهداف خود برسند. راه کار چیست؟
1- حاکمیت همه افراد به جز کسانی که دستشان به خون و اموال مردم آلوده است را عفو کند.
2- باید عفو عمومی اعلام شود و همه بجز قضات متخلف، نمایندگان یا وزرایی که درگیر رانت هستند و سایر منصب ‌دارانی که به هرنحو دستشان در جیب و خون ملت است عفو شوند.
3- رسانه ملی بستر گفتگوی پاک را فراهم کند.
4-نحوه تخصیص بودجه شفاف‌ سازی شود.
5- تمام نیروهای نظامی ، امنیتی ، دفاتر امام جمعه و بیوت علما سریعا از اقتصاد خارج شوند.
6- تجمیع بانک‌های خصوصی تنها در یک یا دو بانک خصوصی و انحلال و ادغام بانک‌های نظامی در بانک‌های دولتی برای شفاف سازی اقتصاد.
بدانید که هرچه این اقدامات دیرتر صورت بگیرد و همچنان به تشدید فضای امنیتی و دستگیری‌های شبانه ادامه داده شود کشور هزینه‌های بیشتری را برای جبران اشتباهات خواهد پرداخت.
بخشی از سخنان دکتر حسین راغفر

[ناقد]

در اصل توسط صبح نوشته شده است

یادداشت/ مهدی فضائلی
مراقبت توامان از انسجام ملی و حافظه تاریخی
امروز زمان مناسبی برای تسویه حساب‌های سیاسی و یافتن مقصر نیست؛ در عین حال باید مراقب حافظه تاریخی ملت به‌عنوان سرمایه‌ای که گران به‌دست آمده باشیم تا عده‌ای برای تحریف واقعیت‌ها فرصت پیدا نکنند.
به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس «مهدی فضائلی» کارشناس ارشد رسانه در یادداشتی نوشت:
واقعیت این است که در شرایط کنونی صلاح و خیر کشور پرهیز از اختلاف است و زمان سردادن فریاد یکپارچه علیه آمریکاست.
امروز زمان مناسبی برای تسویه حساب‌های سیاسی و یافتن مقصر نیست؛ در عین حال باید مراقب حافظه تاریخی ملت به‌عنوان سرمایه‌ای که گران به‌دست آمده باشیم تا عده‌ای برای تحریف واقعیت‌ها فرصت پیدا نکنند.
«حافظه جمعی» که گاه آن را «حافظه تاریخی» هم می‌گویند، تجلی گذشته مشترکی است که گروه یا جماعتی را به گونه‌ای به یکدیگر پیوند می‌دهد و موجب انسجام و به هم پیوستگی آنها می‌شود. حافظه تاریخی، پهنه گسترده‌ای را در بر می‌گیرد که می‌تواند شامل رویدادهای تاریخی دیرپا یا گذرا باشد.
برخی بر این باورند که حافظه تاریخی ما ایرانیان ضعیف است؛ یعنی از حوادث تاریخی خودمان هم درس نمی‌آموزیم و عبرت نمی‌گیریم چه برسد از تاریخ و تجربه ملت‌های دیگر و البته برخی هم این گزاره را ناروا می‌دانند.
امروز یکی از مقاطعی است که این حافظه که زمان زیادی هم از آن نمی‌گذرد و صرفا یک سابقه است و نه تاریخ، دارد دستخوش سوءبرداشت و گاهی تحریف عامدانه می‌شود!
برجام عنوانی است که طی چند سال اخیر جزو پر استعمال‌ترین واژه‌ها بوده است. عنوانی که در ادامه مذاکرات هسته‌ای با 1+5 پایش به زندگی ما ایرانی‌ها بیش از آن شش کشور طرف مقابل باز شد!
مذاکراتی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و با پیشنهاد دکتر روحانی برای اولین بار به‌طور مستقیم و رسمی با آمریکایی‌ها آغاز شد. مذاکراتی که مسئول مستقیم آن وزیر خارجه دولت یازدهم و تمام اعضای تیم مذاکره‌کننده مستقیم یا غیر‌مستقیم منصوب آقای روحانی بودند. مذاکراتی که سرانجام به «برنامه جامع اقدام مشترک» یا همان «برجام» منجر شد و باز هم پرمبالغه ترین تعابیر در باره آن از جمله «آفتاب تابان» از سوی آقای روحانی به‌کار برده شد!
برجام؛ به عنوان مهم‌ترین دستاورد دولت یازدهم شناخته شد و رئیس این دولت در چهارمین کنفرانس خبری خود در سال 93 با صراحت مسئولیت آن را به عهده گرفت.
برجام؛ آنقدر برای جناب روحانی ارزشمند بود و البته همچنان هم هست، که تندترین تعابیر از زبان ایشان نثار منتقدان آن شد!
اما رهبری؛
رهبری به رغم مخالفت مبنایی و مستدل با مذاکره با آمریکا با هدف رفع تحریم‌ها و به رسمیت شناخته شدن فعالیت‌های هسته‌ای کشور و با توجه به مصالح گوناگون از جمله وعده آقای روحانی در حین رقابت‌های انتخاباتی سال 92 مبنی بر گردش توامان چرخ اقتصاد و سانتریفیوژ، اعتماد مردم به وعده ایشان و فضای حاکم بر افکار عمومی داخل و خارج کشور و تلقی لجبازی نظام برای حل این مساله،با انجام مذاکرات موافقت کردند و در طول این مذاکرات تا رسیدن به توافق برجام و روند اجرایی شدن آن، به رغم بی‌اعتمادی کامل به طرف اصلی مذاکرات یعنی آمریکا،ضمن حمایت بی دریغ از مذاکره کنندگان تمام تلاش خود را در جهت حداکثری کردن منافع این مذاکرات و به حداقل رساندن خسارات آن به‌کار گرفتند؛ تلاشی که به دلایل مختلف از جمله تعجیل دولت در به نتیجه رساندن مذاکرات،اعتماد به طرف آمریکایی، بی‌دقتی در تنظیم متن برجام و نفوذ سرویس‌های جاسوسی دشمن در تیم مذاکره‌کننده و البته پیش و بیش از همه فریبکاری آمریکا به همه هدف خود نرسید و سرانجام هم رهبری به‌صورت مشروط برجام را تائید کردند.
با توجه به آنچه گذشت، شاید بتوان گفت، برجام پروژه نظام بود که دولت یازدهم به رغم تلاش فراوان خوب از عهده آن برنیامد!
حال به رغم همه آنچه گذشت که تنها خلاصه‌ای بود ازیک پرونده مفصل، عده‌ای آگاهانه و با نیات ناصواب و برخی هم احیانا از سر غفلت می‌کوشند مسئولیت برجام را که متأسفانه نافرجام‌بودنش هر روز آشکارتر می‌شود متوجه رهبری نظام کنند. در پایان ضمن ابراز ناخشنودی از آنچه پیش آمده، مجددا یادآوری و تاکید بر این نکته ضروری است که امروز وقت انسجام و همدلی در برابر دشمن و مراقبت از کید و مکر پایان‌ناپذیر اوست.
*انتشار همزمان در روزنامه «جام جم»

تناقض در نوشته این جناب کارشناس ارشد موج می زند. در ابتدا می گوید نباید دنبال مقصر بگردیم و باید انسجام ملی را حفظ کنیم ـ که البته حرف درستی است ـ اما در ادامه با فرافکنی و اختلاف افکنی گفته رهبری هیچ مسئولیتی ندارد، بلکه این دولت یازدهم بود که از پس این پروژه برنیامد!

اولا اگر پروژه ملی است، تصمیم سازان ارشد نظام و تصویب کنندگان برجام (شورای عالی امنیت ملی، مجلس و شورای نگهبان) هم باید خود را در شکست آن سهیم بدانند، مثل بازی فوتبال که اگر تیمی شکست بخورد به هیچ وجه منطقی نیست که سرمربی مسئولیت نپذیرد و بگوید تیم من بد بازی کرد، در حالی عرف رایج این است که اگر تیمی بد بازی کند نخست سرمربی و سپس کادر فنی و... پاسخگوست و گاه ممکن است کنار بروند یا کنار زده شوند! (اگر تیمی دچار چنین اختلاف و گسستی از درون شود دست به خودزنی زده و مطمئنا هیچ کس برایش تره خرد نکرده و هیچ گاه طعم پیروزی را نمی چشد)

ثانیا بر فرض هم که با نوعی عرف شکنی و نامردی و فرار از مسئولیت، فقط دولت را مقصر جلوه دهیم، فراموش نکنیم که تیم دیپلماسی دولت به اعتراف خیلی ها از جمله راس نظام یک تیم حرفه ای و مجرب و دلسوز بوده است و گفتن این که این تیم خوب عمل نکرده، نوعی نشستن بالای گود و فریاد لنگش کن است...!!!

به هر حال خیلی هم مهم نیست... منبع یا ناقل خبر فارس (از جنس کیهان) است که کارنامه ای آکنده از کار غیر حرفه ای دارد!

[ناقد]

جنبش عدالتخواه دانشجویی در نامه‌ای به دادستان تهران خواست که ویلای مصادره‌ای لواسان را از سرلشکرفیروزآبادی پس گرفته شود در غیراینصورت دست به اقدام انقلابی خواهند زد.

در بخشی از این نامه تاکید شده است: طبق اطلاع ما تاکنون دو بار نیز رهبری دستور تخلیه ویلای فوق را داده‌اند و حکم تخلیه نیز توسط ستاد اجرایی از محاکم قضایی اخذشده است.

[ناقد]

حتما می پرسید خبر بالا چه ربطی به برجام دارد؟
اولا تو این مملکت همه چیز به همه چیز ربط دارد!

ثانیا شرایط پس از لغو برجام توسط ترامپ شرایط سختی است که بیش از هر چیز اقتصاد مقاومتی باید الگوی ما باشد... و البته قبلا هم گفته ام سختی و مقاومت و بهتر بگویم ریاضت اقتصادی تنها برای اقشار پایین دستی است، نه امثال سردار فوق الذکر که کنگر خورده و در باغ مصادره ای لنگر انداخته اند!

[ناقد]

به گزارش اعتماد تعدادی از فعالان سیاسی با نوشتن نامه‌ای خطاب به مسوولان عالیرتبه نظام خواستار بازنگری در تصمیمات اساسی و مذاکره مستقیم با امریکا شدند.

نویسندگان این نامه با اشاره به «از دست رفتن فرصت مناسب» دولت باراک اوباما از مسوولان تصمیم‌گیر نظام خواسته‌اند «فارغ از جنگ‌های روانی کاخ سفید با یک تصمیم ملی اعلام کند که حاضر به انجام مذاکرات بدون قید و شرط با امریکاست تا قدمی در راه‌حل مشکلات و اختلافات برداشته شود».
در این نامه تاکید شده که این مذاکرات «می‌تواند با قدرت و از موضع حفظ منافع ملی دنبال شود» و «در صورت هرگونه زیاده‌خواهی یا عدم ارایه تضمین برای پابرجا ماندن تعهدات، راه بازگشت همیشه باز است».

از امضا‌کنندگان این نامه می‌توان به غلامحسین کرباسچی، احمد منتظری، ابوالفضل بازرگان، جلال جلالی‌زاده، جمیله کدیور، صدیقه وسمقی، حسن فرشتیان، رضا علیجانی، حسین کروبی، عیسی سحرخیز، حسن امینی، محمدصادق جوادی‌حصار، علی کشتگر، ویدا فرهودی، حمید آصفی و بهروز خلیق اشاره کرد.

[ناقد]

در باره نامه فوق الذکر دو نگاه وجود دارد:
- خیانت و سازش و دلالی برای دشمن (که در واکنش برخی رسانه های اصولگرا و برخی مقامات دیده شد)؛
- پیشنهاد و توصیه دلسوزانه برای بدتر نشدن اوضاع کشور (که در توجیهات طرفداران روشنفکری و اصلاح طلبان دیده می شود)
شاید هم بتوان بر خلاف بدبینی مفرط و خوش بینی زیاد از حد دو نگاه بالا راه میانه ای برگزید:
"تاکتیک یا نرمش قهرمانانه دیگری برای جلوگیری از تبعات سوء تحریم ها..."
البته در ادبیات رسمی این سیاست کم و بیش هویداست، یعنی تلاش زیادی برای ایجاد تنش انجام نمی شود و بلکه سعی در کاهش تنش ها است. برای مثال فرمانده کل سپاه امروز با اشاره به نامه فوق گفت عده ای مامور ایجاد مذاکره هستند. اما در عین حال در بحث موشکی گفت ما فعلا قصد افزایش برد موشک های خود را نداریم!
وقتی یک مقام نظامی که معمولا کارش تهدید قاطع نظامی است این گونه توام با نرمش سخن می گوید احتمالا خبرهایی هست یا خواهد بود....
(شایان ذکر است فرمانده محترم کل سپاه در مهرماه سال گذشته هشدار داده بود اگر آمریکا تحریم‌های جدید علیه سپاه پاسداران را اجرا کند، باید پایگاه‌های منطقه‌ای خود را تا شعاع ۲ هزار کیلومتری برد موشک‌های ایران منتقل کند...)

[ناقد]

احمد زید آبادی که هنوز پس از سالها زندان و تبعید سر عقل نیامده در واکنش به نامه مذکور نوشت:
برخی محافل “اصولگرا” چنان هیاهویی بر سر درخواست چند فعال سیاسی و مدنی برای مذکره با دولت ترامپ به پا کرده اند که گویی آسمان به زمین رسیده است!
اگر می‌خواهید مذاکره نکنید؛ خب نکنید! مگر کسی به زور و اجبار زیر بغل شما را گرفته و به سوی میز مذاکره هل داده که اینقدر بازار ارعاب و اتهام را داغ کرده‌اید؟
چند نفر که پست و مقام و قدرتی ندارند؛ اظهار نظر کرده‌اند که صلاح کشور در مذاکره است؛ حالا شما که صاحب پست و مقام و قدرت‌اید؛ می گویید صلاح کشور در مذاکره نیست! خب نیست! این که نیاز به این همه گرد و خاک ندارد.
اصلاً اگر به من بود؛ می‌گفتم همین مذاکرات با اروپا و روسیه و چین را هم قطع کنید تا خیال‌تان راحت شود! فقط اگر احیاناً روزی روزگاری – البته هفت دریا به دور- مذاکره را به صلاح دیدید؛ آن وقت یکی – دو تا از این اتهام‌هایی که متوجه امضا کنندگان بیانیه کرده‌اید؛ بالاغیرتاً از یادتان نرود!